REFREN:

Płonie ognisko i szumią knieje,

Drużynowy siadł wśród nas,

Opowiada starodawne dzieje,

Bohaterski wskrzesza czas.

O rycerstwie

z nad kresowych stanic,

O obrońcach ukraińskich granic,

A ponad nami

wiatr szumny wieje

I dębowy huczy las.

I

Kawał chleba do plecaka,

Na przekąskę pół ziemniaka,

Laska w dłoni a na skroni Kapelusik druh.

A drużyna dzielne chłopy,

będzie tego do pół kopy,

na zagony, na wsze strony

straszny czynią ruch.

Gdy ich burza w polu złapie,

mówią sobie: “a tom wpadł!”,

gdy im deszczyk na nos kapie,

każdy wesół gwiżdże rad.

Jeden w gaju gałąź pociął,

drugi wodę leje w kocioł,

do ogniska drzewo

ciska i gotuje żer.

Jeden zastęp zrobił namiot,

Drugi go porządnie zamiótł,

Robią łóżka a poduszka

Z obozowych der.

REFREN:

W tym namiocie na wycieczce

Dusim się jak śledzie w beczce,

Zastępowy nie ma głowy

I usnęła straż.

A przebiegły wróg tymczasem,

wlazł do krzaków przed szałasem

wnet nas złapie, czata chrapie,

śpi komeodant nasz.

Krzyczą: “Hura”, awantura,

Cierpnie skóra, cały drżę.

Wróg się hurmem wali szturmem,

Biada śpiącym, będzie źle.

Wróg się zakradł niby złodziej,

z czatami się za łeb wodzi,

kawę schłeptał, ogień zdeptał

i ucieka w las.

MELODIA REFRENU:

Już do odwrotu głos trąbki wzywa,

Alarmując ze wszech stron.

Staje wiara w ordynku szczęśliwa,

Serca biją w zgodny ton.

Każda twarz się uniesieniem płoni,

Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,

A z młodzieńczej się piersi wyrywa

Pieśń potężna, pieśń jak dzwon.